Hij weeft jou.

Niet dat ik al zover ben en mijn doel al heb bereikt. Maar ik doe mijn uiterste best, in de hoop te kunnen grijpen waarvoor Christus Jezus mij gegrepen heeft.  Broeders en zusters, ik beeld me niet in dat ik het al heb bereikt, maar één ding is zeker: ik vergeet wat achter me ligt en richt mij op wat voor me ligt.

Filippenzen 3:12/13

Bij mij op zolder ligt nog een onafgemaakt borduurwerk, het was in een opwelling dat ik eraan begon, maar ik vond het op een gegeven moment wel welletjes. Heb je weleens geborduurd? Een ijverig, precies werkje, je moet er geduld voor hebben. Een borduurwerk heeft twee kanten. De mooie afgewerkte kant en de andere kant, waar alle draden chaotisch door elkaar lopen door de afhechtingen. 

Corrie ten Boom, de bekende verzetsheld, gebruikte haar eigen borduurwerk om te illustreren, dat wij de mensen zien van de rommelige en slechte kant, maar God ziet ons als volmaakte en mooie schepsels.  In het leven zijn we geneigd naar de achterkant van het borduurwerk te kijken. De wirwar van draadjes, het is geen mooi gezicht, het is een grote chaos. Maar eens mogen we de voorkant zien. Als je leven nu ook een wirwar van draadjes is, een grote chaos misschien, dan mag je weten dat God, eens al die draadjes ontwarren. Ben je gebroken in dit leven, ben je getekend, heb je alles verprutst, zit je in de knoop zit met jezelf. Als het een wirwar van donkere draden lijkt, dan mogen we het in Zijn hand leggen. God weeft jou zodat Zijn plan wordt vervuld . Corrie maakte er een mooi gedicht bij:

 

Mijn leven is een weefsel tussen mijn God en mij.

Niet ik kies uit de kleuren; heel doelbewust werkt Hij.

Soms weeft Hij er verdriet in en ik, door onverstand,

vergeet; Hij ziet de boven- en ik de onderkant.

‘Als ‘t weefgetouw zal rusten en de spoel niet meer schiet om,

zal God het doek ontvouwen en verklaart Hij het ‘waarom’.

 Hoe nodig donk ’re draden zijn in des Wevers hand naast goud- en zilverdraden.

Zó komt zijn plan tot stand’.

(Corrie ten Boom)